Dit is Dima Kalekin uit Oekraïne. Dima werd geboren met een waterhoofd, en toen zijn ouders hem voor het eerst zagen, namen ze een harteloos besluit. Ze besloten het ziekenhuis zonder hem te verlaten en hebben nooit meer iets van zich laten horen.
Dima’s leven startte noodgedwongen in een weeshuis voor gehandicapte kinderen in Krematorsk in Oost-Oekraïne.
Vier jaar later, kon Dima nog geen eenvoudige dingen doen, zoals eten met bestek of lopen. Het personeel van het weeshuis dacht dat hij zich in de toekomst nooit normaal zou kunnen ontwikkelen. Ze stonden zelfs versteld dat hij nog leefde en een paar woordjes kon spreken.
Toen de oorlog, begin 2014 in Oost-Oekraïne uitbrak, stond Dima plotseling voor een nieuwe uitdaging: het weeshuis bevond zich midden in het oorlogsgebied.
Samen met alle andere kinderen in het weeshuis, moest Dima vluchten en een veilig onderkomen vinden. Gedurende een hele week, gingen de kinderen samen met het personeel van de ene naar de andere plek, zonder water, voedsel of medicijnen.
Uiteindelijk merkte een groep separatisten op dat sommige kinderen op leven na dood waren en bracht ze naar de Oekraïense autoriteiten.
Toen artsen Dima voor het eerst zagen, moesten ze vechten tegen de tranen. Ontsnappen aan de oorlog had zichtbaar zijn sporen nagelaten.
Artsen waren zo wanhopig dat ze contact opnamen met een priester om te bidden dat de jongen geadopteerd zou worden, schrijft Hefty.
De gebeden van de priester werden snel verhoord. Enkele weken later kwam een echtpaar, Ernest en Ruth Chaves, uit Vermont, Verenigde Staten aan in Oekraïne. Ze hadden over de oorlog gehoord en wilden een kind uit de regio adopteren.
Toen ze Dima zagen, wisten Ernest en Ruth dat ze hem wilden adopteren.
Ernest en Ruth hadden al zeven kinderen geadopteerd. Ze hadden dus veel ervaring met het nodige papierwerk. Hierdoor was de adoptie snel geregeld en mocht Dima relatief snel naar Vermont.
Twee maanden nadat zijn adoptieouders het weeshuis in Oekraïne hadden bezocht, reisde Dima met hen mee naar zijn nieuwe huis in de Verenigde Staten.
Dima kreeg ook een nieuwe naam, Zebadiah Chaves.
Het leven bij zijn nieuwe familie was veruit het beste wat hem ooit was overkomen.
Een jaar later lijkt de jongen die Oekraïne op leven na dood verliet, op een totaal ander kind.
Zebediah kan nu praten, hij verstaat zowel Oekraïens als Engels en hij kan lopen.
https://www.facebook.com/Frizz.is.His/videos/10209273954716265/
Amerikaanse artsen hebben de hersenen van Zebediah onderzocht en geven aan dat de kans groot is dat hij zich normaal zal ontwikkelen.
De toekomst van Zebediah ziet er goed uit en ik wens hem en zijn familie veel geluk toe! Deel als je ze ook het beste wenst.
[fblike]